Różaneczniki

Gdy kwitną wyglądają zjawiskowo. Ich olbrzymie kwiatostany z daleka przykuwają wzrok. Różaneczniki wbrew pozorom są bardzo łatwe w uprawie i z powodzeniem mogą stać się prawdziwą ozdobą każdego ogrodu.

W stanie naturalnym rosną głównie w Azji. Można je spotkać również w obu Amerykach oraz w Europie na terenach górskich lasów. Na nasz kontynent przywędrowały w XVII wieku. Obecnie ilość krzewów w obrębie rodzaju Rhododendron obejmuje kilkaset gatunków oraz tysiące odmian i mieszańców. W Polsce różaneczniki najczęściej występują w formie krzewów i dorastają do ok. 2,5 m. wysokości.

 

 

Urok kwiatów różaneczników

Uprawiane są ze względu na piękne, olbrzymie kwiaty w kształcie dzwonów, zebranych w duże, zwarte i koliste kwiatostany. Dostępne są w wielu kolorach, najczęściej w różnych odcieniach różu i fioletu, jak również czerwieni i bieli. Kwitną w maju, przez ok. 3-4 tygodnie, choć u wczesnych odmian kwiaty pojawiają się już w kwietniu.

 

 

Podczas kwitnienia należy regularnie obrywać przekwitnięte kwiaty, aby nie doprowadzić do zawiązania nasion i niepotrzebnego zużywania energii na ich zawiązywanie. Dzięki temu zabiegowi roślina dobrze zagęszcza się i obficiej kwitnie w następnym roku. Kwiaty różaneczników są bezzapachowe.

 

 

Rośliny zimozielone

To oznacza, że liście różaneczników nie opadają na zimę. Pozostają na roślinie przez cały rok. Są grube, skórzaste i błyszczące. Wyglądają bardzo atrakcyjnie.

Różaneczniki mają ładny, regularny pokrój, na co szczególnie zwraca się uwagę zimą, gdy inne rośliny są „nagie”.

 

 

Wymagania

Różaneczniki preferują kwaśną glebę, przepuszczalną i utrzymującą wilgoć. Najlepiej rosną w półcieniu, w miejscach osłoniętych od wiatrów, co dodatkowo chroni je przed mrozem. Raz w roku warto je nawieźć nawozem do roślin kwasolubnych.

 

 

Pielęgnacja różaneczników

Różaneczniki są bardzo łatwe w uprawie. Nie wymagają żadnych szczególnych zabiegów. Najważniejsze, to zapewnić im dobre warunki siedliskowe i odpowiednie stanowisko.

Ze względu na płytki system korzeniowy, w pobliżu krzewów nie należy wzruszać gleby. Chwasty usuwamy ręcznie. Glebę należy ściółkować np. trocinami, korą, igliwiem lub liśćmi dębowymi, aby uniemożliwić wzrost chwastów oraz żeby gleba nie obsychała. Przed nastaniem mrozów młode rośliny obsypujemy ściółką lub możemy deliaktnie okręcić agrowłókniną lub słomianymi matami – jeżeli rośliny narażone są na silne, mroźne wiatry. Okrycie usuwamy wczesną wiosną, gdy nie ma już zagrożenia wystąpienia silniejszych mrozów, aby nie doszło do przegrzania roślin. Różaneczników nie przycinamy.

 

Dobre towarzystwo

Roślin wrzosowate to najlepsze towarzystwo dla różaneczników. Sadzimy je więc w sąsiedztwie azalii, wrzosów, wrzośców, pierisów czy kiścieni. Bardzo ładnie komponują się także z karłowymi iglakami, jałowcami, cisami, funkiami, zawilcami japońskimi, żarnowcami oraz brzozami.

Różaneczniki dobrze sadzić w większych grupach. Dzięki temu osiągniemy jeszcze bardziej spektakularny efekt.

 

Tekst M. Ćwikła, zdjęcia M. Ćwikła oraz serwis prasowy Leroy Merlin