Jesienny spektakl barw
Czerwone, pomarańczowe i złote odcienie liści tworzą spektakularny widok. Intensywność kolorów jesieni sprawia, że otaczająca nas przyroda tworzy piękne, barwne widowisko.
Jesienią spowalnia proces wzrostu, a chlorofil zawarty w liściach i nadający im zieloną barwę przestaje być wytwarzany. Wtedy inne barwniki, takie jak żółte ksantofile, pomarańczowe karoteny i czerwone antocyjany stają się bardziej widoczne i barwią liście na różne kolory. Stąd tak niezwykłe i piękne zjawisko jak przebarwianie liści. Intensywność wybarwień uzależniona jest także od stanu pogody. Im bardziej jest sucho i słonecznie, tym intensywniejsze stają się kolory liści. Duże różnice między temperaturami w nocy i w dzień natomiast powodują, że liście szybciej się przebarwiają.
Jesienny pokaz barw możemy obserwować zarówno na łonie natury – w lasach i parkach – jak również we własnym ogrodzie. Dlatego warto posadzić w nim choć kilka roślin, które jesienią zamienią ogród w fantastyczny spektakl kolorów. Ognistą kompozycję można nieco uspokoić kilkoma zimozielonymi krzewami w tle lub pośrodku rabaty.
Winobluszcz
Winobluszcz pięciolistkowy przybiera jesienią przepiękny głęboki bordowy kolor. Zanim jednak osiągnie ten odcień, jego liście mienią się przeróżnymi kolorami. Efekt jest niesamowity tym bardziej, że winobluszcz to silnie rosnące pnącze, osiągające nawet 20 m wysokości. Niepodcinane z powodzeniem może pokryć całą ścianę piętrowego budynku. Wspina się owijając pędami lub przytrzymując ścian przylgami. Nie ma specjalnych wymagań glebowych i jest mrozoodporny.
Galeria zdjęć z udziałem winobluszczu:
Fotergilla
To dość rzadko spotykany u nas krzew, a szkoda. Jest niebyt wysoki, dorastający maksymalnie do 2 m wysokości. Fotergilla ceniona jest przede wszystkim za śliczną szatę jesienną. Jej liście, podobne do olchowych, skórzaste, bladozielone, przebarwiają się w końcu września na przepiękne różne odcienie czerwieni. Kwitnie w maju wraz z pojawieniem się liści. Jej kwiatostany są kłosowate i puszyste i wydzielają miodowy zapach. Dobrze rośnie na wilgotnych, pruchnicznych glebach, natomiast nie toleruje wapnia. Lubi słońce lub lekki półcień.
Galeria zdjęć z udziałem fotergilli:
Sumak
Sumak octowiec ma ładny, parasolowaty pokrój. Może osiągnąć kilka metrów wysokości. Ma ciekawe, długie na około 50 cm liście. Są nieparzystopierzaste, złożone z 11-13 lancetowatych listków. Jesienią przybierają najpierw żółty, a potem pomarańczowy, przechodzący w głęboki szkarłatny kolor. Roślina wygląda jakby stała w płomieniach. Dość ciekawe ma również owoce. To owłosione drobne pestkowce, zebrane w zbite amarantowe owocostany. Są niejadalne! Sumak warto posadzić w grupie innych, niższych roślin, aby wyeksponować pięknie wybarwione liście oraz jego ciekawy pokrój. Należy pamiętać jednak, że sumak ma dość rozległy, ale płytki system korzeniowy i daje odrosty korzeniowe.
Galeria zdjęć z udziałem sumaka:
Klon
Na świecie istnieje około 100 gatunków klonu, zarówno drzewiastych jak i krzewiastych. Większość z nich to wysokie, rozłożyste drzewa, niektóre osiągające nawet 20 m wysokości i tyle samo szerokości. W ogrodach przydomowych sadzone są raczej niższe gatunki oraz krzewy. Wszystkie klony przybierają jesienią bardzo ładne kolory. Jedne wybarwiają się na złoto, inne na pomarańczowo czy czerwono. Szczególnie atrakcyjne są odmiany klonu palmowego. To niski, krzewiasty gatunek, który jesienią, w zależności od odmiany, pokrywa się kolorami jaskrawożółtymi do pomarańczowych lub ogniście czerwonymi. Niestety, formy krzewiaste nie są w pełni mrozoodporne. Dlatego warto wybrać dla nich osłonięte stanowisko. Nie tolerują też trwałej suszy.
Galeria zdjęć z udziałem klonu:
Dąb czerwony
Dęby to ogromne, długowieczne drzewa, dlatego zanim zdecydujemy się na posadzenie na działce dębu, koniecznie należy wziąć pod uwagę jego rozmiary. Jego liście bardzo długo pozostają jesienią na drzewie. Niektóre opadają dopiero podczas zimowej zawieruchy. Bardzo atrakcyjny jesienią jest dąb czerwony. Ma mocno wkrojone liście, które przebarwiają się na intensywny, czerwony kolor. Jest bardzo tolerancyjny, dobrze rośnie nawet na suchych i piaszczystych glebach. Jest również odporny na zanieczyszczenie powietrza.
Galeria zdjęć z udziałem dębu:
Tulipanowiec
To wysokie drzewo, które w Polsce może dorosnąć nawet do ok. 30 m., ale o dość wąskiej koronie. Cechą charakterystyczną są oryginalne, czteroklapowe liście o soczyście zielonym kolorze. Jesienią mienią się na złotożółto i rdzawo. Tulipanowce mają również bardzo ciekawe, żółtawozielone kwiaty, które przypominają tulipany. Zakwitają jednak dopiero w wieku 15-20 lat. Warto je sadzić pojedynczo, w miejscach eksponowanych. Młode okazy należy osłaniać na zimę.
Galeria zdjęć z udziałem tulipanowca:
Tekst i zdjęcia M. Ćwikła
